ගමේ මීයයි, නගරයේ මීයයි

එකමත් එක කාලෙක, මීයො දෙන්නෙක් හිටියා. එකෙක් හිටියේ ගමේ. එකෙක් හිටියේ නගරයේ. උන් දෙන්නම නෑයෝ, තැන් දෙකක හිටියට.

එක දවසක් නගරයේ මීයා, ගමේ මීයව බලන්න ගියා. ගමේ මීයා ගොඩක් සන්තෝස වුණා. ඔහුගේ ඥාති සොහොයුරාට ඔහු මල් පිරුණු පඳුරක් යට වූ ඔහුගේ නිවසේ තව කාමරයක් හදා දුන්නා. එහි පොළොව ඔහු මෘදුම මෘදු තණකොළවලින් පුරවා, ඔවුන් දෙදෙනාට ඉතා සුව පහසුවට පැය ගණනක් නිදා ගන්න සැලැස්වුවා. ඉන් පස්සේ ඔවුන් නැගිට ළඟ වූ පෙණ නගමින් දිව ගිය නදියකින් වතුර බීවා. රාත්‍රීයේ ඔවුන් ආහාර ගත්තේ ඉදුණු වට්ටක්කා හා තිරිඟු පැළකර තිබූ වත්තකිනි. රැ හඳ එළියේ ඔවුන් ගෙවත්ත පුරා දුවමින් එළියට විසිකර තිබූ ආහාර කැබලි අහුළ ගත්තා.

ටික දිනකට පසු, නගර මීයා කිවුවා ඔහු ආපසු යන බව. “ තව දවස්  ටිකක් ඉන්න” ගමේ මීයා කිව්වා. “ස්තූතියි; නගරෙ මීයා කිව්වා. “හැබැයි මට ගෙදර යන්න ඕනෑ. ඔයාගෙ ගැමි ජීවන රටාව ගොඩක් හොඳයි. හැබැයි මට නගරයේ කෑමවල අඩුවක් දැනෙනවා. මට චීස්, බිස්කට් සහ කේක් නැති අඩුව දැනෙනවා.

ඔයාගේ තණකොළ ගොඩක් සැප පහසු වුණත්, තරු ගොඩක් හිතට සුවයක් දුන්නත්, මට විශාල ශාලාවන් සහ එහි ඇති ආලෝකයන්වල අඩුව දැනෙනවා. කරුණාකරල, මාව බලන්න එන්න. ඔයාට තේරෙයි මං කියන දේ. මට එහි හොඳ ජීවිතයක් කියන්නේ මොකක්ද කියලා ඔයාට පෙන්නන්න පුළුවන් වේවි.

නගරෙ මීයා ගියාට පසුව, ගමේ මීයා වට පිට බලලා තමා කොපමණ දුප්පත්දැයි අවබෝධ කර ගත්තා. තමන්ගේ ගෙදර දිලිසෙන පොළොවක්  හා විදුලි ආලෝකය නැති බව ඔහුට පෙනී ගියා. ම්……  ඉතින් ඔහු බෑගයට තම ඇදුම් අහුරාගෙන නගරයේ මීයා මුණ ගැසීමට ගියා.

ඔහුව දැක නගරයේ මීයා ඉතා සන්තෝස වුණා. තම ගමේ නෑයාව ඔහු තම නිවසට සාදරයෙන් පිළිගත්තා. ඔහුගේ නිවස වූයේ විශාල මන්දිරයක් තුළයි. එහි ඉතා ආකර්ෂණීය ආලෝක පද්ධතියක් හා දිළිසෙන පොළොවක් තිබුණා. එහි උස කුලුනු හා බිත්තිවල වටිනා පින්තූර තිබුණා. ගමේ මීයාට තම ගමේ නිවස කොතරම් දුප්පත් ද යන්න මනාව පැහැදිලි වුණා.

හැන්දෑවේ, නගරෙ මීයා ගමේ මීයාව විශාල ශාලාවේ තිබෙන කෑම මේසය වෙත ගෙන ගියා. අහ් ! රසවත් ආහාර පුරවපු මේසයක්! ගමේ මීයා එවැනි දේවල් කලින් දැක තිබුණේවත් නෑ. වයින්, කේක්, ටාට් සහ චීස් තිබුණා. ඉතින් මීයෝ දෙදෙනා මේසේ එක් කොනක සිට අනෙක් කොනට දිව යමින් සියලු දෙයින් තම කුස පුරවා ගනිමින් හිටියා.

“ඔයාගේ ගමේ ලැබෙන කෑම කුඩුවලට වඩා මේවා හොඳ නැද්ද?” නගර මීයා ආඩම්බරයෙන් ඇසුවා.

“ඔව් ඇත්තෙන්ම”  ගමේ මීයා කීවේ චීස්වලින් කට පුරවා ගනිමින්. “මෙච්චර රහ කෑම මං මීට පෙර කවදාවත් කාලා තිබුණේ නෑ!”

එවිටම විශාල හෙවණැල්ලක් ඔවුන් මත වැටුණා. ඒ විශාල හා කෝපාවිෂ්ඨ වූ බළලෙකි!

“පනින්න!” නගර මීයා කෑ ගැසුවා. ඔවුන් දෙදෙනාම බිමට පැන්නා. ඔවුන් මී ගුල දෙස දිව්වා. පූසා ඔවුන් පසු පස ගොරවමින් දුවනකම් ඥාව්.  ඔවුන් ගුල ළඟට එද්දීම කෑ ගසාගෙන ආ ගැහැනියක් කොස්සක් සහිතව ඔවුන් පසු පස පැන්නුවේය. ඕයි! ඇය ඔවුන්ට කොස්සෙන් ගැසුවා. හැබැයි ඔවුන් ඉක්මන් වූ නිසා කොස්ස පොළොවට තඩි බෑවා පමණි. දඩස්, දඩස්. ඔවුන් ගුල තුළට පැනගත්තේ හතිලමින්.

“හරිම උත්කර්ෂවත් නේද?” නගර මීයා ඇසුවා. “ඔයා හොඳින් බඩ පුරවා ගත්තා යැයි මම ප්‍රාර්ථනා කරනවා. ගෙදර වැඩ කරන ගැහැනිය ගියත්, මේ පූසා නම් මුළු රෑම උගේ අත මේක ඇතුළට දාගන්න බල බලා ඉදියි.”

ඉතිං ගමේ මීයා මුළු රැම  ඔහුගේ සිනිදු මෙට්ටෙ උඩ වෙවුල වෙවුලා ගත කළේ එළියේ කෑ ගසන බල්ලාට සවන් දෙමින්, මොහොතක් වත් ඇස් පියා ගන්නේ නැතිවයි.

පසුදා උදෑසනම, ඔහු තම බෑගයන් අහුරා ගත්තා. “ඔයා දැන්ම ම යනවා ද? නගර මීයා ඇසුවා. ඔයාට  නගරයේ කළ හැකි දේ සහ  පෙන්විය හැකි තව බොහෝ දේ තියෙනවා”.

“බොහොම ස්තූතියි”, ගමේ මීයා කීවා.  “මම ඔයාගේ හොඳ ජීවිතය ගැන දැනගත්තා හොඳටම ඇති. බොහොම ස්තූතියි ඔබගේ සංග්‍රහවලට.” එහෙම කී ගමේ මීයා තම මල්ල ගෙන නැවත ගම වෙත පා නැගුවා.