An outreach service by the library of the University of Sri Jayewardenepura.
ඕක් ගස සහ පන් ගස
ගඟක් අද්දර උස ඕක් ගසක් හා හීන්දෑරී පන් ගසක් විය. ඕක් ගස ඔහුගේ දේහය ගැන ඉතා අභිමානයෙන් සිටි අතර, පන් ගසේ දුර්වලතාව ය ගැන නිරතුරුව ම සිනහ වෙමින් සිටියේ ය.
“ඔයා පොඩියි, කෙට්ටුයි, දුර්වලයි. බලන්න පොඩි හුළඟකටත් ඔබ නැමෙන හැටි. ඔබ බිමට නැමෙනවා, කෙළින් හිටගන්න බෑ. මං දිහා බලන්න. මට කාටවත් හිස නවන්නෙ නෑ. හිස නවන්න තරම් කවුරුත් වටින්නෙ නෑ.”
පන් ගස එහා මෙහා බලමින් සුළඟට වැනෙන අතර මොකුත් කීවේ නැත. වතුර සිහිල් විය. සුළඟ මුසු විය, පන් ගස සන්තෝසයෙන් සිටියේ ය.
එක් දවසක් දැඩි සුළඟක් හැමුවේ ය. උදේ සිටම පන් ගස එහාට මෙහාට වැනෙමින් තිබුණේය. ශක්තිමත් ඕක් ගස ඔහුට හිනා වුණේය.
“බලන්න ඔබ දිහා. එහා මෙහා පැද්දෙන්නෙ නැතිව ඉන්න ඔයාට ශක්තියක් නෑ. මා දිහා බලන්න. මම උස්ව ශක්තිමත් ව හිටගෙන ඉන්නේ. බලන්න මගේ කෙළින් කොන්ද දිහා.කාටවත් බෑ මාව නවන්න. මම කාටවත් හිස නවන්නේ නෑ”.
සුළඟට මොහු කියන දේ ඇසී තරහ ගියේ ය. ඔහු තව තවත් තදින් හැමුවේ ය. පන් ගස පොළොව දක්වාම පාත් වුණි. එහෙත් සුළඟට ඔහුව මුලින් උපුටා දැමීමට නොහැකි විය. එත් ඕක් ගස පොඩ්ඩක්වත් නැමුණේ නැත. සුළඟ ඉතාමත් තදින් හැමුවේය. එක් වරම විශාල ශබ්දයක් ඇසුණි. ඕක් ගස පොළොවට පතිත වී තිබුණි.
පන් ගස ඕක් ගස දෙස දුකෙන් බලා සිටියේ ය. “සමහර වෙලාවට නොමැරී ඉන්න නම් ටිකක් නම්‍යශීලී විය යුතු යි”. ඔහු වැටුණු ඕක් ගසට කීවේ ය. හැබැයි ඕක් ගසට ඔහු කී දේ ඇසුණේ නැත. ඔහු මිය ගොස් සිටියේ ය.